O Φίλιππος
Ο Φίλιππος χθες θαρρώ ήτο πιο νέος
μ’ άλλο χρώμα στα μάτια
με γκρίζους κροτάφους
σε τόνο ίσως πιο ασημί.
Σήμερα ο πορφυρός χιτών του
πιο υδάτινο ύφος θε να ‘χει,
δεν ξέρω, ένα μοιραίο φωτίδιο
μακεδονικό.
Ο Αλέξανδρος πάλι δεμένος
στ’ άτι του προχωρεί
αξιώνοντας το χώμα να δαμάσει,
να τιθασεύσει τους νεκρούς
μήπως και χτυπηθούν συνάμα.
Κι εκεί σιμά, όπ’ ανθεί
η φωτεινή Αλεξάνδρεια,
σ’ αριστειακό επιτάφιο, του πλέκουν
εγκωμιαστικό παράπονο,
πομπή αποθανόντος γέρακος.
Στημένο είν’ ακόμη το κοντάρι.
Το αίμα φέγγει χλωμό
στο λαβωμέν’ οντίδιο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου