Κλείνοντας την εισαγωγή στα Ερωτικά Παθήματα μπορούμε να αναρωτηθούμε πώς θα μπορούσε να προσελκύσει έναν σύγχρονο αναγνώστη η συλλογή αυτών των ιστοριών ακραίου ερωτικού πάθους. Οι ιστορίες έχουν ενδιαφέρον, επειδή συχνά παρουσιάζουν μια σπάνια παραλλαγή ενός μύθου, η οποία διαφέρει πολύ από την ευρύτερα γνωστή εκδοχή της. Επίσης έχουν ενδιαφέρον, γιατί μας επιτρέπουν να ρίξουμε μια φευγαλέα ματιά στο πώς δουλεύει ένας τυπικός ποιητής της ελληνιστικής και ελληνορωμαϊκής εποχής, πώς μαζεύει το υλικό του από διάφορες αρχαίες πηγές, για να χτίσει το δικό του έργο. Μαθαίνουμε επιπλέον για έναν από τους τρόπους, με τους οποίους υλικό του ελληνικού μύθου διαδιδόταν στο ρωμαϊκό εκλεπτυσμένο κοινό. Το έργο προσφέρει επίσης τη δυνατότητα να θέσουμε ερωτήματα και να κάνουμε υποθέσεις για το είδος, το ύφος, το περιεχόμενο της χαμένης πια ποίησης των Ρωμαίων φίλων του Παρθένιου, του Γάλλου, του Κίννα και των άλλων νεωτερικών ποιητών των μέσων του 1ου αιώνα π.Χ., οι οποίοι πειραματίζονταν με το επύλλιο, την ελεγεία και νέα ελληνικά είδη ποίησης. Το ίδιο ισχύει και για τη σχέση μεταξύ μυθογραφίας και ποίησης και την αλληλεπίδρασή τους, για τους διάφορους τύπους μυθογραφικών και παραδοξογραφικών έργων που γράφονταν κατά την ελληνιστική εποχή (π.χ. μεταμορφώσεις, μυθολογικές ιδρύσεις πόλεων κ.τ.λ.), το είδος της ιστοριογραφίας από την οποία προέρχονται ορισμένες από τις διηγήσεις, τη σχέση του έργου και του υλικού του με το ελληνικό μυθιστόρημα που αναπτύσσεται την ίδια εποχή. Θέτει επίσης ερωτήματα για το ποικίλο είδος των ιστοριών που εμπεριέχει, τον τρόπο δημιουργίας τους, το κοινό που τις διάβαζε, τις ηθικές και κοινωνικές του αξίες.