Λευκώνη [1]
Στη Θεσσαλία ο Κυάνιππος, γιος του Φάρακος, ερωτεύτηκε ένα πολύ όμορφο κορίτσι, τη Λευκώνη. Τη ζήτησε από τους γονείς της και την πήρε για σύζυγό του. Του άρεσε πολύ το κυνήγι και τη μέρα κυνηγούσε λιοντάρια και κάπρους, ενώ τη νύχτα επέστρεφε στην κοπέλα πολύ κουρασμένος, με αποτέλεσμα μερικές φορές ούτε καν να της μιλά και να πέφτει σε βαθύ ύπνο. Εκείνη γεμάτη στεναχώρια και καημό βρισκόταν σε μεγάλη αμηχανία. Ενδιαφέρθηκε, λοιπόν, έντονα να κατασκοπεύσει τον Κυάνιππο και να δει τι έκανε και έβρισκε τέτοια ευχαρίστηση περνώντας τον καιρό του στο βουνό. Αμέσως έζωσε το ένδυμά της στα γόνατά της[2] και κρυφά από τις θεραπαινίδες της χώθηκε στο δάσος. Τα σκυλιά του Κυάνιππου κατεδίωκαν ένα ελάφι. Δεν ήταν και πολύ ήμερα, εξαγριωμένα από το πολύ κυνήγι. Μόλις μυρίστηκαν την κοπέλα, όρμησαν εναντίον της και καθώς δεν ήταν κανείς εκεί την καταξέσχισαν ολοκληρωτικά. Μ’ αυτό τον τρόπο πέθανε η κοπέλα, εξαιτίας του πόθου της για το νόμιμο σύζυγό της. Ο Κυάνιππος, πάλι, όταν έφτασε στο σημείο και βρήκε τη Λευκώνη κακοποιημένη, κατελήφθη από μεγάλη οδύνη. Κάλεσε τους ακολούθους του, άναψε πυρά και έβαλε την κοπέλα από πάνω. Ο ίδιος πρώτα έσφαξε τα σκυλιά πάνω στη φωτιά και στη συνέχεια, θρηνώντας πολύ την κοπέλα, αυτοκτόνησε.
[1]Στην ιστορία αυτή λείπει η ένδειξη των πηγών που υπάρχει στις προηγούμενες. Αντίθετα η λέξη οὐ εμφανίζεται κάτω από τον τίτλο Λευκώνη στα χειρόγραφα, γεγονός που ίσως να σημαίνει ότι ο αντιγραφέας ή ο σχολιαστής δεν μπόρεσε να εντοπίσει αυτή την ιστορία σε καμία προγενέστερη του Παρθένιου ιστορική ή μυθολογική πηγή. Η ερμηνεία αυτή φαίνεται να ενισχύεται από το χωρίο 21 των Παράλληλων ιστοριών που αποδίδονται στον Πλούταρχο, όπου ο ίδιος μύθος δίνεται σε βραχύτερη μορφή και τελειώνει με τις λέξεις ὡς Παρθένιος ὁ ποιητής, πράγμα που ίσως σημαίνει ότι ο συγγραφέας των Παράλληλων ιστοριών χρησιμοποίησε ως πηγή τα Ερωτικά παθήματα ή κάποιο ποίημα του Παρθένιου που ανέπτυσσε το ίδιο θέμα.
[2] Όπως κάνει η Άρτεμη στα αγάλματά της ως κυνηγός.