Αλκινόη
(Την ιστορία αφηγείται η Μοιρώ στο έργο της Αραί)
Λέγεται ότι η Αλκινόη, κόρη του Πολύβου του Κορίνθιου και σύζυγος του Αμφιλόχου, γιου του Δρύαντος, εξαιτίας της οργής της Αθηνάς τρελάθηκε για κάποιον ξένο από τη Σάμο με το όνομα Ξάνθος. Διότι προσέλαβε επί μισθώ μια φτωχή εργάτρια, τη Νικάνδρη, την οποία, αφού δούλεψε για έναν ολόκληρο χρόνο, στη συνέχεια την έδιωξε από το σπίτι της, χωρίς να την πληρώσει όλο το μισθό της. Η Νικάνδρη ευχήθηκε θερμά στην Αθηνά να την αποζημιώσει για την άδικη στέρηση που υπέστη.[1] Έτσι η Αλκινόη έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε να εγκαταλείψει το σπίτι της και τα παιδιά που είχε ήδη αποκτήσει και να αποπλεύσει μαζί με τον Ξάνθο. Στη μέση όμως της διαδρομής κατάλαβε τι είχε κάνει κι αμέσως άρχισε να κλαίει με άφθονα δάκρυα και να φωνάζει πότε το νόμιμο σύζυγό της και πότε τα παιδιά της, ώσπου στο τέλος, μολονότι ο Ξάνθος της έλεγε πολλά λόγια παρηγοριάς και της υποσχόταν ότι θα την κάνει γυναίκα του, χωρίς να πειστεί έριξε τον εαυτό της στη θάλασσα.
[1] Δεν είναι τυχαίο ότι η εργάτρια στρέφεται στην Αθηνά, για να παραπονεθεί για την αδικία που υπέστη. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι πρώτη η Αθηνά τους είχε διδάξει την καλλιέργεια της γης, τη ζεύξη των βοδιών, την κατασκευή του αρότρου, τη φύτευση και καλλιέργεια της ελιάς, την επινόηση του κεραμικού τροχού, την κατασκευή των πρώτων αγγείων και την εφεύρεση της στάθμης των κτιστών. Στις γυναίκες δίδαξε το γνέσιμο, την υφαντική τέχνη και το κέντημα. Προστάτευε τους γλύπτες, τους αρχιτέκτονες και τους χρυσοχόους, οι οποίοι πίστευαν ότι αυτή πρώτη δίδαξε τις τέχνες τους. Για όλες αυτές τις ιδιότητές της οι Αθηναίοι την αποκαλούσαν Εργάνη.