Ασσάων
(Την ιστορία αφηγείται ο Ξάνθος στα Λυδιακά του, ο Νεάνθης στο δεύτερο βιβλίο του και ο Σιμίας ο Ρόδιος)
Με διαφορετικό σε σχέση με το γνωστό σε όλους τρόπο ιστορείται και ο μύθος της Νιόβης.[1] Διότι λένε ότι δεν ήταν θυγατέρα του Τάνταλου, αλλά του Ασσάονος, και σύζυγος του Φιλόττου. Όταν φιλονίκησε με τη Λητώ σχετικά με το ποια είχε τα ομορφότερα παιδιά, υπέστη την ακόλουθη τιμωρία: ο Φίλοττος σκοτώθηκε σε κυνήγι και ο Ασσάων κυριευμένος από πόθο για την κόρη του, σκόπευε να την παντρευτεί ο ίδιος. Επειδή όμως η Νιόβη δεν ενέδιδε, ο Ασσάων κάλεσε τα παιδιά της σε συμπόσιο και τα έκαψε. Εκείνη εξαιτίας αυτής της συμφοράς έριξε τον εαυτό της από έναν πολύ ψηλό βράχο. Ο Ασσάων πάλι κατανοώντας το αμάρτημά του, αυτοκτόνησε.
[1] Σύμφωνα με τη γνωστότερη εκδοχή του μύθου, η Νιόβη, κόρη του Φρύγα Τάνταλου και της Διώνης, απέκτησε από τον Αμφίονα, βασιλιά της Θήβας, 7 αγόρια και 7 κορίτσια. Υπερηφανευόταν ότι ήταν ανώτερη από τη Λητώ, η οποία γέννησε μόνο δύο παιδιά, την Άρτεμη και τον Απόλλωνα. Οι δύο θεοί εκδικήθηκαν την προσβολή στο πρόσωπό της μητέρας τους σκοτώνοντας τα παιδιά της Νιόβης. Η ίδια από την πολύ θλίψη της μεταμορφώθηκε σε βράχο, στο όρος Σίπυλο της Φρυγίας, από το οποίο αναβλύζει αέναη κρήνη εξαιτίας των δακρύων της.