H. P. Lovecraft, Nyarlathotep (μετάφραση Ευστράτιου Σαρρή)

Ἀπ’ τῆς Αἰγύπτου τ’ ἄδυτα, στὰ ἔσχατα φερμένος,

ὁ μαῦρος ἦρθ’ ἐξάγγελος, πού ’παν θεὸ οἱ φελλάχοι·

πρίγκηψ ἰσχνὸς καὶ σιωπηλὸς καὶ μυστικὰ ἐπαρμένος,

μὲ ἱμάτιο ὡς δείλι πορφυρό, στὸν κόσμο μπρὸς ἐστάθη.



Πλῆθος συνέρρεε μανιακό, τὸν λόγο του διψοῦσε,

μὰ ὡς φεῦγαν, τὰ ποὺ κήρυττε κάτι ἔσβηνε ἀπ’ τὴν μνήμη·

ἐνῶ τὰ ἔθνη ἐπάγωσε φριχτὴ κι ἀβέβαιη φήμη

πὼς ἄγρια κτήνη τοῦ ἔγλειφαν τὰ χέρια ὡς προχωροῦσε.



Μετὰ ξέρασε ἡ θάλασσα στεριὲς καταραμένες,

τρούλους χρυσοὺς φυκόπλεχτους ἀνέδυσαν οἱ αἰῶνες,

ῥαγίστ’ ἡ γῆ κ’ ἐσάρωσαν σελάων τρελοὶ τυφῶνες

τὶς ἀκροπόλεις τῶν θνητῶν ποὺ ἐτρέμαν κλονισμένες.



Τότε, ἄτσαλο σφυρί, χτυπᾶ στῆς μέθεξης τ’ ἀμόνι

τ’ ἄλογον χάος· κ’ ἐτίναξε, στ’ ἄστρα, τῆς γῆς τὴν σκόνη.

[Ποίημα τοῦ Χ.Φ. Λάβκραφτ σε μετάφραση Ευστράτιου Σαρρή]
http://saritori.blogspot.com/2015/11/nyarlathotep.html