Χόρχε Λουίς Μπόρχες, Ο Λαβύρινθος (Jorge Luis Borges, El laberinto)


Ο Λαβύρινθος
Ο Δίας δεν θα μπορούσε να ξετυλίξει τα δίχτυα
της πέτρας που με κυκλώνουν. Έχω ξεχάσει
τα πρόσωπα που υπήρξα κάποτε. Ακολουθώ
τη μισητή πορεία των μονότονων τοίχων,
που είναι το πεπρωμένο μου. Στοές ευθείες,
που καμπυλώνουν σε κύκλους μυστικούς
στων χρόνων το πέρασμα. Παραπέτα
ραγισμένα από των ημερών τη χρήση.
Στη χλωμή σκόνη αποκρυπτογράφησα
ίχνη που με τρομάζουν. Ο άνεμος μου 'φερε
στ' άδεια απογεύματα έναν βρυχηθμό
ή την ηχώ ενός απελπισμένου βρυχηθμού.
Το ξέρω πως στη σκιά βρίσκεται ο Άλλος. Μοίρα του
είναι να εξαντλεί τη μακρά μοναξιά
που υφαίνει και διαλύει αυτόν τον Άδη,
να λαχταρά το αίμα μου και να καταβροχθίζει το θάνατό μου.
Αναζητούμε ο ένας τον άλλο. Μακάρι να ήτανε
αυτή της αναμονής η τελευταία μέρα!

El laberinto
Zeus no podrá desatar las redes
de piedra que me cercan. He olvidado
los hombres que antes fui; sigo el odiado
camino de monótonas paredes
que es mi destino. Rectas galerías
que se curvan en círculos secretos
al cabo de los años. Parapetos
que ha agrietado la usura de los días.
En el pálido polvo he descifrado
rastros que temo. El aire me ha traído
en las cóncavas tardes un bramido
o el eco de un bramido desolado.
Sé que en la sombra hay Otro, cuya suerte
es fatigar las largas soledades
que tejen y destejen este Hades
y ansiar mi sangre y devorar mi muerte.
Nos buscamos los dos. Ojalá fuera
Éste el último día de la espera.
—Jorge Luis Borges


Σχόλια